دیدار

این اختران اسمانی از چه ساخته شده اند؟

این اختران اسمانی چگونه و در چه زمانی بوجود امده اند؟

این اختران اسمانی را چه کسی افریده است؟

پایان عمر این کائنات چه موقع و چطور خواهد بود؟

بر پیکر انسان و بر هم? انچه گرداگرد اوست بنگرید، تقریباً سراسر این پیکر، فضای خالی است که در ان تریلیون در تریلیون ذرّات اتم به نام نیوترینو مدام در حال عبور است و شگفت اور این که هیچ گاه یکی از انان با ما برخورد ندارد. بدن ادمی دارای وزنی است که 99/44 درصد ان کوارک (پروتن و نترون) است و 0/56 درصد الکترون. اگر امکان میداشت که این شبه اتم های کوارک و الکترون را فشورد و متراکم سازند و فضای تهی ذرّات را پر کنند، کوچکی پیکر ادمی تا به ان حد می رسید که حتّی با میکروسکوپ الکترونیکی قابل رویت نبود. مثال دیگر این که کره زمین در ان شرایط حجمش از یک گلف تجاوز نمیکرد.

نظام این عرص? بیکران کائنات ، تابع چهار نیرو است:

1. نیروی قوی: که بر حوز? دنیای شبه اتم حکومت میکند.

2. نیروی ضعیف: که حاکم بر فساد ذرّات است.

3. نیروی الکترومغناطیس: اتم ها را یکدیگر متصل میسازد.

4. نیروی جاذبه: جاذب? کیهانی همه اجرام سماوی است.

تصور این صحنه برای مغر ادمی امکان پذیر نیست که بتواند این جهان چهار بعدی فضا و زمان را پیش چشم خود جلوه گر سازد، زیرا برای این کائنات فضا و زمان، مرکزی وجود ندارد. هر کس به هر گوش? این کائنات بنگرد، همان جا میتواند مرکز و کران? این فضای نامتناهی باشد. بدین سان، در این کائنات پرسش "کجا بودن" مطرح نیست بلکه مسئله "چه زمان بودن" مطرح است. وقتی به سوی اسمان مینگریم، ما کیهان را انگونه که هست نمی بینیم بلکه ان را در زمانی می بینیم که ستارگان برابر ما، پرتو خود را روی ما گسیل داشته اند. بنابراین، هرچه بیشتر به ژرفای کائنات بنگریم، عمل ما شبیه به این است که ما فیلم تاریخ افرینش کائنات را که به قلم تولید و کارگردانی خدا ساخته شده است از انتها به ابتدا ببینیم.

افرینش کائنات

به موجب فرضی? ثابت شد? بیگ بنگ، کائنات از 15 تا 20 میلیارد سال پیش، از لحظه ای بعد از انبساط اولیه یا به عبارت دیگر یا به عبارت لحظه ای که خداوند فرمان خلقت را صادر کرد، بوجود امد.

طی دوازده میلیارد سال گذشته، اتم های هیدروژن در سرتاسر این جهان هستی به طور دایم تحت تأثیر نیروی جاذبه به صورت خوشه ای در کنار هم جمع شده و وقتی فشار و حرارت در عمق و مرکز این خوشه به درجه بحرانی میرسد، اتم های هیدروژن در هم فرو رفته و به هلیوم تبدیل میشوند که به این عمل امتزاج هسته میگویند که مقدار کمی ماده تبدیل به انرژی عظیمی میگردد و ناگهان این خوشه تبدیل به یک گلوله ای از اتش هسته ای میشود و در این زمان است که ستاره ای متولد میشود که ستاره های نسل اول را شامل میشوند. بعد از این مرحله، واکنش هسته ای در مرکز ستاره باعث امتزاج اتم هلیوم گردیده و زمینه برای تولد اتم های سنگین تر فراهم میشود. با سپری شدن میلیاردها سال و با در نظر گرفتن جرم ستاره، وقتی چند درصد از سوخت هیدروژن ستاره ای مصرف گردید نیروی فشار بیرونی انفجار واکنش هسته ای بیش از این برای تفّوق بر نیروی اندرونی جاذبه جرم ستاره کفایت نمیکند. در این مرحله، هسته ستاره به طور ناگهانی شروع به فرو نشستن کرده و طی ان گازهای داخل هسته حرارت زیاد پیدا کرده و فشار انها افزوده میگردد. این فشار باعث میگردد که لایه بیرونی ستاره ناگهان گسترش یافته و ستاره عظیم را شنلی از رنگ قرمز میپوشاند و ستاره تبدیل به ستاره عظیم قرمز رنگ میشود. با سپری شدن چندین میلیون سال، ستاره به تدریج رنگ قرمز خود را از دست داده و در انقباض زیادی صورت گرفته و بلاخره تبدیل به ستاره ریز نقش سفید میگردد. این موقعی است که ستاره میمیرد. اگر جرم ستاره عظیم باشد، فرونشستن هسته و گسترش بعدی ستاره همراه با انفجار بیرونی جالب توجه موسوم به انفجار عظیم اختری خواهد بود که در طول این انفجار بی نهایت قدرتمند، تمامی اتمهای عناصر سنگین تری که در عمق ان تولید شده و تا قسمت لایه های بیرونی رانده شده بودند، ناگهان همراه با اتم های هیدروژن و هلیوم مصرف نشده به بیرون پرتاب میشوند. وهیدروژن های باقی مانده تشکیل توپی میدهند که به اتش کشیده میشود و